“”ვაშკაცობა” ქართულად ჩამოყალიბდა ამგვარად – ხროვა მოსაკლავად უნდა დასდევდეს ერთ ადამიანს, ან 10 000-იანი ლაშქარი 10 ჰომოსექსუალს. მერე, პასუხი თუ მოთხოვა ვინმემ დანაშაულზე, ისიც ნაზად, ცოტათი, ჩაწყობით, ხელის დაფარებით, ნათესავების სრული მობილიზებით…. დედიკოების კაბის ქვეშ ძვრებიან ან წვეთოვანს იმაგრებენ მკლავზე. ასეთი ქართველობის წართმევაზე თუ ვინმეს თვალი უჭირავს, ნებით ხომ არ გაგვეტანებინა? და დავიტოვოთ ის ვაჟკაცობა, რისი მაგალითებიც უამრავი გვაჩვენეს ომის და მშვიდობის დროს გაბისკირიადან ანწუხელიძემდე. ბევრად მაღალი ეროვნული თვითშეფასება ჩამოგვიყალიბდება” – წერს ნათია ფანჯიკიძე.